عصارۀ تمام عرفان، معنویت و سیر و سلوک در یک جمله ... خلاصه و چکیدۀ مکتب توحید عملی و حدیث دلدادگی... برای طیِ طریق إلی الله، حتماً باید تحتِ تربیتِ استادِ کامل باشیم؟! آیا واقعاً بدون استاد، به جایی نمی‌رسیم؟! روش معصومین (علیهم السلام) در تربیت و هدایتِ جویندگان راه خدا چگونه بوده است؟! آیا رابطۀ حضرت علی (ع) با اصحاب خاصشان، همانند رابطۀ استاد و شاگردان در عرفان بود؟ آیا ریاضت‌های آنچنانی و چله‌نشینی‌های پی‌در پی، روشِ عملی اهل‌بیت (علهیم السلام) برای تربیت نفوس بوده‌است؟!اگر استادِ کامل پیدا نکردید، ناراحت نباشید! فقط بدانید...بسیاری از خانم‌هایی که طالبِ معنویت و عرفان هستند، این سؤال را می‌پرسند که محدودیت‌های زیادی برای ما وجود دارد که نمی‌توانیم به دنبالِ استادِ کاملِ طریقت، مسافرت یا جستجو کنیم. آیا در این صورت از راهِ خدا باز می‌مانیم؟اهل تصوف و انحرافات صوفیه...مگر اصحاب پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع)، سبیل‌های بلند و کلفت داشتند؟! کجا معصومین و پیامبران ما به خانقاه می‌رفتند و هو می‌کشیدند؟!!گول اسرائیلیات و افسانه‌سازی را نخوریم!اگر خداوند را انتخاب کردی و بر سرِ آن استقامت کردی، قطعاً می‌رسید...إنّ الذین «جاهدوا» فینا، لنهدینّهم سبلنا... استقامت و تلاش و زحمت اگر باشد، حتماً حتماً خدا راه را نشان می‌دهد. اولین معلم خداوند است، «علمه البیان» اگر در میانۀ راه مرگ برسد، در برزخ را شرایط فراهم می‌کنند و او را آماده می‌کنند. لازم نیست حتماً سواد حوزوی و فلسفی داشته باشیم تا بتوانیم به مقامات بالای عرفانی و معنوی برسیم...اگر کسی استقامت داشته باشد، هر شب برای او شب قدر است و ملائکۀ خاص الهی از روی شفقت و مهربانی، بر او نازل می‌شوند.