شرح گر اور سنگ مقبره فرصت
به روی سنگ مقبره فرصت الدوله شیرازی که کنار پلکان آرامگاه حافظ در شیراز قرار داشت اولین شعر دیوانش به چشم می خورد .
فرصت ، این سنگ را در زمان حیات (یکسال قبل از فوت) ، تحت نظر خود آماده کرد و خود وصیت نمود که او را در جوار لسان الغیب بخاك بسپارند .
مضمون کامل مطالب سنگی مقبره چنین است :
قال رسول الله محمد المصطفی صلی الله علیه و آله من كتب بسم الله الرحمن الرحيم بحسن الخط وجبت له الجنه .
و سپس غزل معروف از خود فرصت که اولین غزل دیوان اشعار او در توحید است نوشته شده :
ای جلوۂ جمال تو بر تر زهر سنا
عجز از ثنای ذات تو بہتر زهرثنا
اشراق نور وجهك في كل وجهة
من ضوئه قد اقتبس الشمس في الضحی
مارا به پیشگاه حضور توراه نیست
الا بيمن همت خاصان رهنما
سرخیل رهنمایان باسد شه رسل
فرمانده قضا و قدر ، ختم انبیا
فخر الوری محمد المصطفی الذی
با لوحی کان منطقه لاعن الهوی
عقل نخست احمد مرسل که شرع او
شد راست از حسام کج شاه اولیا
مهر نبی ، على ولى ، رهبر امم
زوج بتول، باب وصول، آیت هدی
يارب باحمد وعلی و اهل بیت او
بگذر ز فرصت آنچه ازو دیده ای خطا .
الحكيم البارع صاحب التصانيف و الأثر لنافع محمد نصیر لحسینی فرصت لدوله ولد في شهر رمضان سنه ۱۲۷۱ وقدر قدفی هذ المرقد دهم شهر صفر سنه ۱۳۳۹.
در فوصل خطوط نيز يك دوبیتی دایر به ماده تاریخ فوت فرصت بخط نسخ ریزتر از متن نوشته شده که سروده شعاع لملك» یکی از دوستان با ذوق فرصت است باین مضمون : فرصة لدوله نصیر الدین فرصت
رفت و شد از رفتنش علم و ادب گم سال تاریخش شعاع الملك گفتا
آه از فرصت نصیر لدین سیم ۱۳۳۹
در قسمت فوقانی سنگ مقبره ، در زیر جمله عربی نیز فرصت شخصأ بخط نسخ نوشته ست : «كتبت في حیاتی ۱۳۳۸).