محمد بن على بن موسى علیه السلام (۱۹۵-۲۲۰ق)، معروف به «امام جواد» و «امام محمد تقی»، نهمین پیشواى شیعیان است. آن حضرت پس از شهادت امام رضا علیه السلام در سن هشت سالگی به امامت رسید و سن کم او به هنگام امامت باعث شد برخی در امامت او تردید کنند. مدت امامت ایشان ۱۷ سال بود و در زمان ایشان دو خلیفه عباسى یعنی «مأمون» (۱۹۳-۲۱۸ق) و «معتصم» (۲۱۸-۲۲۷ق) به ترتیب بر سر کار بودند. این دو امام را به اجبار از مدینه به بغداد احضار کردند تا او را در آنجا زیر نظر قرار دهند. در دوره امامت امام جواد علیه السلام فرقه‌های اهل حدیث، زیدیه، واقفیه و غلات فعالیت داشتند و آن حضرت با آگاه نمودن شیعیان از عقاید اشتباه آنان تلاش می نمود مانع از انحراف آنان و جذب شدنشان به این فرقه ها شود. آن حضرت با دسیسه معتصم و توسط زهری که همسرش ام فضل (دختر مامون) به او خورانید به شهادت رسید. قبر ایشان در کنار جدش امام موسى بن جعفر علیه السلام قرار دارد.