نظارت صوابی به معنای بررسی و ارزیابی درستی و صحت اصول، مبانی و روش‌های تعیین صحت و صحیح بودن مسائل فقهی و حقوقی است که در ابتدای روند تصمیم‌گیری و تدوین قوانین و مقررات انجام می‌شود. این نوع نظارت مهم است تا از ورود اشتباهات و ناهنجاری‌ها به سیستم حقوقی و فقهی جلوگیری شود و اعتبار و قابلیت اجرای مقررات را تضمین کند.