شایع منم احترام نظامی
اگه تو هم بهم احترام بذاری
اگه یه قلب عین آینه داری
مثل مایی قابل احترامی
من همه ی آدما رو دوس دارم ، همیشه هم این حسمو بُروز دادم
همیشه به همه خوش بینم درست یا نه
همیشه نشون دادم چقد توو مشتامن
به همه ادب کردم و همین ، ادب کردنا ادب کرد منو رفیق
اَ یه جا دیگه عقلم رسید ، اَ چشم میفتی اگه در دسترسی
من همون بودم که بودم ، همه جا چه توو جمع چه رو فرش خونم
خودم اجازه دادم از دَم بدونن ، خودم به خودم وقت دادم نفهم بمونم
و از هر سوراخ ده دفعه نیش بخوره بهم ، میخو ببینم و باز گیر بکنه بهم
دِ اخه کجای دنیا شیر شل و وله ، یهو یکی اَ توو آینه خفتمو گرفت
ازم خواست بشم چیزی که الآنم ، منی که دیگه شکم سیری ندارم
زیر زمینی ام و بدونِ قلاده ام ، من رپ میخونم تکون بده جمع با من
رو به روت نور بنداز شیر اومده ، سفت و محکم با اینکه دیر اومده
رد شده از لبِ تیغ اومده ، میخونه یه ایران میکوبن هی
خب برا ما هم گاهی اوقات ، خیلی اَ شرایط بابِ میل نبود
ما هم تنگ بود راه پلمون ، ما هم خیلی گیر و دار داشت قصمون
محلِ ما ستاره نداشت ، آدمای بدونِ آرزو پشت دراش بودن
منم عادی بود عقده برام ، اما باز یادمه هر شب تا صبح نگران بودم
باید به یه جا میرسیدم ، وقتی میام نتونی بلند نشی اَ جات
من جوابِ همون سوالایی شدم ، که هیشکی بهش جوابِ منطقی نداد
واسه خودم هی رفتم اومدم ، دیدم حرفای آدما توو دفترِ منن
دیدم خیلی شیرین تر أ پوله ، بدون اجازه حرفمو زدم
الان داره میشه ده سال ، که حالِ جفتمونو مینویسه دستام
داشی منو توو این ده سال ، کسی کفِ این خیابونا نشناخت
من آشنا ترین غریبه ی شهرم ، که دیگه همه اشتباهامو کردم
داشی من دیگه برنمیگردم ، آماده ی صحنم أ همه چی کندم
مشاهده مطالب بیشتر در کانال تلگ