این جمله ممکن است به کسی گفته شود که دارد از یک تجربه ناخوشایند یا بحرانی می‌گذرد و فردی دیگر به او انگیزه و امید می‌دهد که امیدوار باشد که هرگز دوباره در این وضعیت نمی‌افتد. این جمله می‌تواند یک پیام قدرتمند انگیزشی برای شخص مقابل باشد تا از ادامه دادن مسیری که به سوی بحران می‌برد، پشیمان شود و به جای آن به سوی راه‌های بهبود و پیشرفت متمرکز شود.