در کتاب "بی تعریفی"، محمدفرزانگان به طرز زیبا و عمیق به مفهوم عشق می‌پردازد. او عشق را به عنوان یکی از احساسات اساسی و انسانی توصیف میکند که قادر است انسان را به سوی زیبایی و وحدت با خود و دیگران برده و او را از محدودیت‌ها و انزوا نجات دهد. او به عشق به عنوان یک نور درونی اشاره میکند که قلب انسان را آرامش بخش و روشنایی بخش میکند. در این کتاب، محمدفرزانگان با استفاده از زبان شعر، عشق را به عنوان نیرویی قدرتمند و معجزه‌آسا محور قصه‌ها و داستان‌های خود قرار داده و خواننده را به تفکر و تأمل در معنای واقعی عشق دعوت میکند.