در پنجسالی که به منطقه دیزمار و روستاهای این منطقه رفت و آمد داشتم.همیشه یک نام بود که برای من شده بود هدفی سخت.
منطقه ای که بکر و دور و بنام بود از نظر حضور حیوانات وحشی."قارا قایا" یا به گویش اهالی "قَرَقَیَه".
امسال با هدف یورش به این صخره ی سخت به دیزمار برگشته بودم.
و سه شنبه پانزده تیر شد روزی برای حمله به این هدف سخت.
محل اقامت ثابتم در روستا را با لوازم یک کمپ موقت چند شبه به مقصد"قره قیه"ترک کردم.
با کوله ای سنگین تا نزدیکیهای اون صخره ی سخت رفتم.دوساعت و ۴۰ دقیقه سربالایی های تیز. دیگه بریده بودم که عمو اسماعیل را دیدم. با قاطرش برای بردن علوفه اومده بود.از اون خواهش کردم کوله سنگینم را تا بالای قیه ببره.
با کمک آقاصفر کوه رو بار قاطر کردن عمواسماعیل جلوتر رفت و من با کوله ای سبکتر به سمت بالای صخره ی سخت راه افتادم....
و این آغاز یک اقامت ۱۳ شبه در منطقه ای بکر و پر از حیوانات وحشی شد.
این ۱۳ شب حقیقتا تجربه ای پر از آدرنالین و اتفاقات بسیاری که چشم براهم بودند....