بیست و چهارم ذی‌الحجه روز «مباهله» است. روزی که پیامبر اعظم (ص) طی نامه‌ای ساکنان مسیحی نجران را به اسلام دعوت کرد و از آنها خواست تا از بند ولایت بندگان خدا خارج شوند و تحت ولایت خداوند در آیند؛ در غیر این صورت موظف به پرداخت جزیه (مالیات) می‌شوند.
در آن زمان مردم نجران که حاضر به پذیرفتن اسلام نبودند، نمایندگان خود را به مدینه فرستادند تا از نزدیک با حضرت محمد (ص) دلایل نبوت ایشان را بررسی کنند. پیامبر اعظم (ص) در این مذاکره، هیأت منتخب مسیحیان نجران را به پرستش خدا دعوت کرد. اما آنها دلیل الوهیت مسیح را، تولد عیسی(ع) بدون واسطه پدر می‌دانستند.
در این هنگام فرشته وحی نازل و آیه‌ای بر قلب پیامبر (ص) نازل شد که در آن خداوند، با بیان شباهت تولد حضرت عیسی (ع) و حضرت آدم (ع)، یادآوری میکند که آدم(ع) را با قدرت بی‌پایان خود، بدون این که دارای پدر و مادری باشد، از خاک آفرید و اگر نداشتن پدر گواه این باشد که مسیح (ع) فرزند خداست، پس حضرت آدم (ع) برای این منصب شایسته‌تر است؛ زیرا او نه پدر و نه مادر داشت. با وجود دلایل مختلف، آنان قانع نشدند و خداوند به پیامبر خود، دستور مباهله داد تا حقیقت آشکار و دروغگو رسوا شود.
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ؛ پس هر کس با تو درباره عیسی در مقام مجادله برآید بعد از آنکه به احوال او آگاهی یافتی، بگو: بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم، سپس به مباهله برخیزیم (در حق یکدیگر نفرین کنیم) تا دروغگویان (و کا