شرح سطر به سطر غزل 84 حافظ. سهیل قاسمی.
ساقی بیار باده که ماه صیام رفت.
درده قدح که موسم ناموس و نام رفت
/
وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم
.
عمری که بی حضور صراحی و جام رفت
/
مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
.
در عرصه خیال که آمد کدام رفت
/
بر بوی آن که جرعه جامت به ما رسد
.
در مصطبه دعای تو هر صبح و شام رفت