جیب من یا جیب ما؛ واکاوی طرح صیانت از کاربران فضای مجازی

تاریخ گواهی می دهد مادامی که رویکرد تقنینی کشور به توسعه بازار داخلی در «تشکیل صندوق های حمایت دولتی»، «تعرفه گذاری»، «محدودسازی دستوری رقبای خارجی» و امثالهم را در سر می‌­پروراند، ولو با تزریق صدها میلیارد بودجه به آن تغییری در نتیجه حاصل نخواهد شد. اصرار بر تقلیل مفهوم استقلال به خودکفایی و تاکید بر مرزبانی و مزیت‌­های نسبی حداقل در فضای بدون مرز مجازی، محکوم به شکست خواهد بود. این پارادایم فکری به‌جای هدیه کردن کیفیت خدمات به کاربران، تسهیل‌گری کسب و کار به فعالان بازار و تجهیز ابزارهای به‌هنگام فناورانه به نهادهای تنظیم‌­گر بخشی (تنظیم‌­گری تسهیل‌گرانه)، میوه­‌هایی نظیر روبیکا به بار می‌­آورد که آش کشک خاله هستند. دقیقا مثل بلایی که صنعت خودروسازی به اسم حمایت‌­گرایی بر سر کشور آورد؛ توسعه‌­ای به عمق یک آکواریوم خانگی. طرح هم آفرینی ایران هوشمند فردا اما، نگاه دیگری به مسئله دارد و میخواهد مسیر حمایت گرایی را با توسعه ارگانیک و نوآورانه بازار داخل هموار کند ...