طرحواره محرومیت هیجانی

طرحواره محرومیت هیجانی فاطمه بناکار افرادی‌که طرحواره یا تله محرومیت هیجانی دارند: ۱-در بیشتر مواقع احساس تنهایی، بی‌پناهی می‌کنند. احساس‌می‌کنند برای هیچکس در این‌دنیا مهم نمی‌باشند. ۲-احساس‌می‌کنند حتی نزدیکترین افراد زندگی‌شان نیز پاسخگوی نیازهای عاطفیشان نیستند. آنها باوردارند هیچکس نگران زندگی و حالشان نیست. ۳-همواره احساس درک‌نشدن می‌کنند. نیازهایشان را به‌کسی نمی‌گویند، زیرا باور دارند نیازهای عاطفی و روانی‌شان برای کسی مهم‌نمی‌باشد. آنها باور دارند حتی اگر نیازهایشان را بگویند نیز کسی به‌آنها توجهی‌نمی‌کند. ۴-احساس پوچی و بی‌معنایی می‌کنند. نمی‌دانند از دیگران و دنیا چه‌می‌خواهند. همواره گمشده‌ای دارند. معمولا این گمشده می‌تواند عاشقی باشد که باید روزی بیاید. کسی‌که می‌تواند درکشان کند و به آنها عشق‌بورزد. کسی‌که آنها را برای خودشان می‌خواهد. اگرچه هیچوقت چنین‌فردی را نمی‌یابند. ۵-هربار که رابطه‌جدیدی شروع‌می‌کنند، به‌هیجان می‌آیند و گمان‌می‌کنند او آن مرد یا زنی‌ست که درکش‌می‌کند و او را بی‌قید و شرط دوست‌دارد، ولکن پس از گذشت مدتی مجدداً ناامید می‌شود زیرا احساس تنهایی و دلتنگی آنها از درونشان است و هیچکس نمی‌تواند احساس تنهایی را درواقعیت از آنها بگیرد. ۶-این افراد ظاهری سرد دارند و به آدم‌ها اجازه‌نمی‌دهند به آنها نزدیک‌شوند. با دیگران روابطی سطحی برقرارمی‌کنند. معمولا دوستی که با او احساس صمیمیت کنند ندارند. ۷-گروهی دیگر از این افراد راه مخالف رفته و به‌شدت پرتوقع‌اند. هیچ میزان محبت از سمت دیگران آنها را راضی‌نمی‌کند و همواره احساس بی‌توجهی از سوی دیگران همراه آنهاست. وقتی نیازهایشان ارضاء نشود به‌شدت عصبانی‌می‌شوند. آنها از دیگران به‌شکل افراطی توقع‌دارند تا ن