نخستین روزهای جنگ است. جامعه ملتهب و در بُهت. هر جوان، لاله‌ای شده خون‌برزمین ریخته. موسیقی به فریاد می‌آید. «محمدرضا لطفی» کاروان شهید را بر اساسِ شعری از «محمد ذکایی» می‌سازد و مهرماهِ سالِ 59 «شهرام ناظری» با همراهی نوازندگانِ گروه شیدا، آن را می‌خواند و زمستان همان سال در آلبوم چاووش ۸ منتشر می‌شود. «کاروان شهید» در دستگاه همایون است، همان دستگاهی که غم و شکوه را توامان دارد و ریتمی که آهنگ‌ساز برای کار انتخاب می‌کند، حالتِ اندوه و شکوهِ موجود را افزایش می‌دهد. خواننده می‌خواند و زیرصدایش سازها با حالت باشکوهی این غم را حکایت می‌کند. این قطعه در کنار قطعه‌هایی چون شب نورد، ژاله خون شد، سپیده، رزم مشترک و میهن جزو اولین قطعات موسیقی است که در بعد از انقلاب منتشر می‌شود. در هفتمین برنامه‌ی «نغمه‌ی تاریخِ» سایت «موسیقی ما» درباره‌ی قطعه‌ی «کاروان شهید» بشنوید.

پاسخ به

×