مــــهدی ڪــــرمـــــے

مــــهدی ڪــــرمـــــے از جوانی گله دارم ز جهانت سیرم کول باریز حسرت ز همه دلگیرم من سر پای خیالم همه سال بیمارم ز غمه دوریه یارم نه کسی میدانت نه کسی هس که چون خود که کنارم ماند منو جامو میو موطب همه دیوانه شدیم گویی از شهر خود دور بیگانه شدیم