بدون بال و پر بودم - حمید علیمی

بدون بال و پر بودم بی زره و سپر بودم تو خیمه با تن تب دار از همه تشنه تر بودم مگه یادم میره غروب عاشورا مگه یادم میره به نیزه شد سر ها مگه یادم میره تو خیمه شد غوغا خودم دیدم زخم دلم نمک خورد خودم دیدم که عممون کتک خورد وا ویلا غریب آقا واویلا غریب آقا واویلا نمیره از جلو چشمام تموم غصه و غمهام من با چش خودم دیدم نشست رو سینه ء بابام مگه یادم میره صدا میزد مادر مگه یادم میره بریده شد حنجر مگه یادم میره کشیدن معجر خودم دیدم عمتی المضروبه خودم دیدم رئوسنا المکشوفه خودم دیدم قلوبنا محزونه غریب اقا اقای غریبم یکی میگفت کجاس بچم یکی میگفت نبین مادر یکی میگفت نرو عمه یکی میگفت برو خواهر مگه یادم میره صدای اطفالو مگه یادم میره اون تن پامالو مگه یادم میره میون گودالو خودم دیدم دماء و السائلاتو خودم دیدم اجسام العاریاتو خودم دیدم قتیل العادیاتو غریب اقا اقای غریبم