این عبارت از دیوان شاعر بزرگ ایرانی، حافظ، گرفته شده است. در این بیت شعر، حافظ خواهان است که زیبایی و جذابیت زلف دلبند معشوق را بر باد ندهد و از آن لذت ببرد. او در ادامه این بیت، به دلیلی که این زیبایی و نعمت به او می‌رسد، آن را زیباییی کاذب و دروغگو می‌نامد. این بیت نشان دهنده عشق و شوق حافظ به زیبایی معشوق و اهمیت آن در زندگی اوست.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
