دکلمه عاشقانه ای عشق خسرو شکیبایی

دکلمه عاشقانه ای عشق خسرو شکیبایی مرا می شناسی تو ای عـشـق؟من از آشنایان احساس آبمو همسایه ام مهربانی است؛و طوفان یک گـل، مرا زیر و رو کرد.پرم از عبور پرستو؛صدای صنوبر؛سلام سپیدار.پرم از شکیب و شکوه درختانو در من تپش های قلب علـف ریشه دارد.دل من، گره گیر چشم نجیب گیاه است.صدای نفس های سبزینه را می شناسم؛و نجوای شبنم،مرا می برد تا افق های باز بشـارت...شعر زیبای محمدرضا عبدالملکیان