غزل 107 از دیوان حافظ، از آثار زیبا و شناخته شده این شاعر بزرگ ایرانی است. در این غزل، حافظ به زیبایی و فرهنگ عاشقانه‌ی معنوی اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی تو همیشه در افزایش است و نمی‌توان آن را به کمال رساند. او زیبایی را نماد عشق و وجود الهی می‌داند و از این رو آن را غیرقابل شرح و قابل درک با قلب می‌داند. این غزل نمونه‌ای است از زبان زیبا و شعری حافظ که عاشقانه، عمیق و پرمعنا است.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
