این عباره از شعری است که به مردم می‌گوید که بعد از دست خود و لباس خود دست بکشند و برای خود و جامعه‌شان ارزشمند باشند. این عباره نشان‌دهنده اهمیت استقامت، عزم و تلاش برای پیشرفت و توسعه فردی و اجتماعی است.

پاسخ به

×