دکلمه شعر هوشنگ ابتهاج - جدایی

دکلمه شعر هوشنگ ابتهاج : 00:20 - دکلمه : پوریا بهارلو ـ زمان میانِ من و او جدایی افکنده ست من ایستاده در اکنون و او در آینده ست چه مایه گشتم و آینده حال گشت و گذشت هنوز در پی آینده حال گردنده ست به هر قدم قدَری گفتم از زمان کندم کنون چو می نگرم او ز عمرِ من کنده ست بهانه کششِ عشق و کوششِ دل من همین غم است که مقصودِ آفریننده ست! به آرزو نرسیدیم و دیر دانستیم که راه دورتر از عمرِ آرزومندست تو آن زمان به سرم سایه خواهی افکندن که پیشِ پای تو ترکیبِ من پراکنده ست به شاهراهِ طلب بیم نامرادی نیست زهی امید که تا عشق هست پاینده ست ز دورباشِ حوادث دلم ز راه نرفت بیا که با تو هنوزم هزار پیوندست به جان سایه که میرنده نیست آتش عشق مبین به کشتة عاشق که عاشقی زنده ست -هوشنگ ابتهاج هـ . ا . سایه - دکلمه : پوریا بهارلو -