با وجود اینکه ایران از لحاظ تنوع ژنتیکی دامی از جمله کشورهای کم نظیر جهان و حتی در مواردی انحصاری نیز بوده است ولی متاسفانه این سرمایه عظیم و گرانبهای الهی در معرض تهدید جدی است و از نظر بسیاری از متخصصین بعضی از نژادهاي بومی در حال انقراض و یا در شرایط بحرانی ارزیابی می گردند. حفظ این نژادها و تنوع ژنتیکی به تولیدکنندگان اجازه و امکان بهره برداری از پتانسیل ها و ظرفیت های ناشناخته آنان بمنظور دستیابی به خصوصیات و صفات جدید از جمله مقاومت در برابر تغییرات اقلیمی، شیوع بیماریهای گوناگون، تولید محصولات جدید و همچنین در جهت توسعه پایدار در تغذیه، کشاورزی ، بهداشت و غیره را فراهم می نماید. امروزه رویکرد های جدید دانشمندان حوزه بیوتکنولوژی و ژنتیک برای حل مسائل متعدد از جمله در زمینه اصلاح نژاد دام و حفاظت از آنها شدت بیشتری گرفته است لذا کشورهای مختلف نیز سالهاست با سرمایه گذاری های کلان در جهت بررسی و شناسایی این پتانسیل ها و ثبت این سرمایه عظیم در هر نقطه از جهان به نام منابع ملی خود اقدام نموده اند تا بنوانند امنیت غذایی خود را تضمین نمایند.

پاسخ به

×