غزل 306 - حافظ - اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

اگر به کوی تو باشد مرا مجال ِ وصول، رسد به دولت ِ وصل ِ تو کار ِ من به اصول، قرار برده ز من آن دو نرگس ِ رعنا، فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول، چو بر در ِ تو من ِ بینوای بی زر و زور، به هیچ باب ندارم ره ِ خروج و دخول، کجا رَوم چه کنم چاره از کجا جویم، که گشته‌ام ز غم و جور ِ روزگار ملول!