غزل 308 - حافظ - ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
ای رُخت چون خلد و لعلت سلسبیل، سلسبیلت کرده جان و دل سبیل، سبزپوشان ِ خطت بر گرد ِ لب، همچو مورانند گرد ِ سلسبیل، ناوکِ چشم ِ تو در هر گوشه‌ای، همچو من افتاده دارد صد قتیل، یا رب! این آتش که در جان ِ من است، سرد کن زان سان که کردی بر خلیل! ویدیوهای مرتبط
ویدیوهای جدید
