غزل 308 - حافظ - ای رخت چون زر و لبت چون عقیق
این غزل از دیوان شاعر بزرگ ایرانی، حافظ است که در آن به زیبایی و جذابیت رخ یار اشاره می‌کند. او تصویر رخ زیبای معشوق خود را از جواهرات گرانبها مثل زر و عقیق توصیف کرده و این تصویر را به زیبایی و جلال لبان معشوق تلطیف می‌کند. این غزل نمونه‌ی زیبایی اشعار حافظ است که از عشق و زیبایی روحانی و بازگشت به معشوق لذت می‌برد.
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
