غزل 327 - حافظ - مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم، هواداران ِ کویش را چو جان ِ خویشتن دارم، صفای خلوت ِ خاطر از آن شمع ِ چگل جویم، فروغ ِ چشم و نور ِ دل از آن ماه ِ ختن دارم، به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل، چه فکر از خبث ِ بدگویان میان ِ انجمن دارم، مرا در خانه سروی هست کاندر سایه ی قدش، فراغ از سرو ِ بستانی و شمشاد ِ چمن دارم!