Houshang ebtehaj هوشنگ ابتهاج سایه
شبم از بی ستارگی، شب گوردر دلم پرتوی ستاره ای دورآذرخشم گهی نشانه گرفتگه تگرگم به تازیانه گرفتبر سرم آشیانه بست کلاغآسمان تیره گشت چون پر زاغمرغ شب خوان که با دلم می خواندرفت و این آشیانه خالی ماندآهوان گم شدند در شب دشتآه از آن رفتگان بی برگشت ...#استاد_هوشنگ_ابتهاج (سایه)#هوشنگ_ابتهاج#رفتگان_بی_برگشت#۱۹_مرداد_۱۴۰۱#غزل#چهارشنبه#ادبیات#یلداابتهاج#شاعران_معاصر#شعرمعاصرخاطره‌ای خواهی شد؛برای سالخورده‌ترین عضو خانواده‌ای!و منجمد خواهد ماندبر دیوار تنهایی خانه،لبخندت درون قاب عکس!#عباس_پورعلمداری #زندگی#خاطره#لبخند#دکلمه_هوشنگ_ابتهاج
