هوشنگ ابتهاج: نشسته ام به در نگاه میکنم روحش شاد ....

نشته ام به در نگاه میکنم دریچه آه می‌کشد ....تو از کدام راه می رسی ؟خیال دیدنت چه دلپذیر بود.. جوانی ام درین امید پیر شد .. نیامدی و دیر شد...