غزل ۱۳۲ دیوان حافظ/ به آب روشن می/ نسرین محمدی

به آب روشن می عارفی طهارت کرد علی‌الصباح که میخانه را زیارت کرد همین که ساغر زرین خور نهان گردید هلال عید به دور قدح اشارت کرد دکلمه غزل خوانی شعر خوانی حافظ خوانی