جنگ کامل حضرت (ع) با عمر بن عبدود قهرمان عرب
جنگ کامل حضرت (ع) با عمر بن عبدود قهرمان عرب شب سیزدهم رجب روز جمعه سال سی ام عام الفیل است و نقطه عطفی در تاریخ بشر دارد بوجود می آید و جهان به لحظه حساس تاریخ خود رسیده است نوزادی که در نسل ابراهیم خلیل(ع) ریشه دارد در خانه کعبه متولد شده و جهان دارد به سوی سرنوشت خود به پیش می رود سرنوشتی که قلم قضای الهی تحولی درخشان بر آن ترسیم کرده است.وجود با برکت و ارزشمند حضرت محمد (صل اله علیه و آله و سلم) داشت زمینه نزول قرآن را فراهم می کرد و به موازات آن، زمینه پیدایش انسانی که قرآن را در خود تجسم دهد باید فراهم می شد حضرت محمد(ص) داشت مراحل کمال خود را می پیمود تا موفق به تسخیر آخرین قله کمال گردد و آماده بعثت شود.ده سال دیگر قرآن از عدالت سخن خواهد گفت و این علی(علیه السلام) است که باید این عدالت را در همان سطحی که خدا خواسته در وجود خویش تجسم دهد تا مردم آن را که می شنوند ببینند. حضرت محمد(ص) برای ایجاد این تحول در راه تربیت انسانها به دو عامل نیاز قطعی داشت یکی قرآن و دیگری عترت پیامبر بود و علی(ع) شاخص ترین فرد عترت است، این کعبه نبود که شکافته می شد آغوش خدا بود که برای تحویل دادن علی(ع) به آفرینش خویش گشوده می شد.یا فاطمه بنت اسد(س) هم اکنون کعبه از شوق حضور طفل تو سينه خواهد شکافت، عظمت کودک تو آسمان ها را به زانو در خواهد آورد، او کامل کننده دين احمد و سنگ صبور محمد(ص) است کسی که بيابان های خشکِ ظلم و تبعيض را به سر سبزترين باغ های عدالت پيوند خواهد زد.به یک باره سنگ های خارای دیوارهای بیت العتیق کعبه آغوش گشودند دیوارهای خانه کعبه که مرکز عالم و کانون سکون زمین است با لبخندی لب باز کردند و نام علی(ع) را همچون کلامی مقدس بر زبان آوردند، فاطمه بنت اسد(س) به درون خانه خدا فراخوانده شد تا زيباترين تولد تاريخ بشر به نام مبارک حضرت على (ع) ثبت شود کسی که سرفراز ترین قله معرفت است و به مریدانش می آموخت: رفعت یک انسان در آزادگی اوست.و ای مولای ما تو به دنیا آمدی از خانه ای که صاحبش تو را برای شگفتی تمام کائنات آفرید گویا صاحب این خانه بیش از همه با تو نرد عشق می باخت که آغاز ماجرایت را از قلب خانه خویش رقم زد.خوش آمدی ای نطق بلیغ توحید، نگاه کن که حضرت محمد (ص) چگونه دلگرمِ آمدن توست چگونه لبخند شکر بر لبان مبارکش نشسته است و ذوالفقار بی تاب رخسار تو به آتیه ای می اندیشد که چون عصای موسی در دستان تو اسطوره بیافریند، خروش رعد آسای ذوالفقارت در بدر حماسه بسراید، در خندق در برابر تمامی کفر بایستد، در فتح خیبر اعجاز بیافریند و آسمان و زمین را به تحسین وادارد.خوش آمدی ای مرد روزهای سخت در راه، حضرت موسی(ع) هارون را داشت و باز در غربت بود، ای یاور رسول گرامی خداوند، حضرت محمد(ص) اما تو را داشت که بت های کفر را به خاک نابودی می کشاند، حضرت محمد(ص) تو را داشت که کعبه را از هر چه لات و عزی بود می تکاند و پرچم توحید را بر بامش برمی افراشت، موسی(ع) اگر تو را داشت سامری قبیله اش را فریب نمی داد و بنی اسرائیل را گوساله ای زرین از خود بی خود نمی کرد.در زمانی که پادشاهان با لشکر کشی ها و شمشیرها سرزمین ها را فتح می کردند دوست خدا در خانه خدا متولد شد تا از بالای منبر دلها را فتح کند.سلام بر اسم بی شباهتت که مظهر العجائب هستی و تلفظ معجزه وار نامت تمام شیاطین زمانه را به ستیز فرا می خواند، عظمتِ نامت تمام قیل و قال های عبث را به سکوت وامی دارد تا خود بر تمام صداها و کلام ها فرمانروایی کند.علی(ع) مظهر توحید و جوهره همه انقلاب های توحیدی است، انسانی که رسالت تاریخی تمامی پیامبران در او تجسم یافته، علی(ع) کسی است که نه تنها با اندیشه و سخنش، بلکه با وجود و زندگی اش به همه درد ها و نیازها و همه احتیاج های چند گونه بشری در همه دوره ها پاسخ می دهد و تمام پرسش های بی پاسخ خلقت را به پاسخ می ایستد کسی که خود کعبهِ آرزوهای تمام حق جویان و حقیقت خواهان است، قبله عارفان و خدا پرستان است و مصباح جمال ازلی و گوهر تابناک الهی است.حضرت علی(ع) توجیه کننده عدل و نشان دهنده عالیترین مظاهر آن بود و دنیا از روزنه وجود علی(ع) به شناخت عدل توفیق یافت، اگر میلاد مبارک این کودک نبود مؤمنان پس از رسول اکرم(ص) ناشناخته می ماندند، قرآن از پراکندگی به یکپارچگی نمی رسید، حق برای چند صباحی مهلت خود نمایی پیدا نمی کرد و هیچ مصداقی برای حکومت عدل پدید نمی آمد.میلاد پُر برکت این نوزاد، گنجینه بی بدیل خلقتی شد که لبریز از علم عزت عدالت، شجاعت و زُهد و صراط مستقیم است، کسی که اگر شمشیرش نمی بود اساس اسلام استوار نمی ماند و ذوالفقار برترین و گویاترین حدیث مردانگی او و نهج البلاغه گویاترین مرتبه ایمان و علم اوست و نامِ نامیش ادامه در لینک زیر
