اگزمای کودکان

اگزما یا درماتیت، به مجموعه شرایطی گفته میشه که مشخصه ش التهاب پوستیه. بین انواعِ درماتیت، رایج ترین نوع، درماتیت آتوپیکه که به اسم اگزمای آتوپیک هم اونو میشناسن. بعضی وقتا، از واژه ی اگزما، به جای نوع آتوپیک اون استفاده میشه. خارش، قرمزی، پوسته پوسته شدن، و در نهایت آبله های کوچیک از جمله علائم درماتیت آتوپیکه. با توجه به سن بیمار، ممکنه این برامدگی ها روی صورت، پوست سر، گردن، قسمت داخلی آرنج، پشت زانو، باسن، دست ها و پاها ظاهر بشن. این شرایط به صورت التهابات ناگهانیِ مکرر که وضع وخیمی رو بوجود میاره، خودشو نشان میده. این برانگیختگی های التهابی میتونن در اثر تماس با عوامل محرکی مثل صابون، شوینده ها، پارچه های زبر، یا غذاهای به خصوصی، شروع به فعالیت کنن. وضعیت جوی خشک، تغییرات دمایی، دندون دراوردن، و استرس هم از جمله عوامل دیگه ی محرک هستن. با گذشت زمان، پوست میتونه ضخیم تر، پر از برامدگی، و دچار خارش های مکرر بشه، حتی وقتی که التهاب عود نمیکنه. اگزمای آتوپیک معمولا در اوایل دوره ی کودکی شروع میشه، و ممکنه تا دوره ی میانسالی هم دووم پیدا کنه. بیشتر کودکان با بزرگ تر شدن از این بیماری پوستی رهایی پیدا میکنن، هرچند پوستشون خشک و به شدت تحریک پذیر باقی میمونه. آتوپیک درماتیت یه بیماری آلرژیکه. علت اصلی این عارضه پوستی مشخص نیست، ولی به نظر میرسه عوامل محیطی و ژنتیکی نقش مهمی رو برعهده داشته باشن. همچنین، اگزمای آتوپیک، اغلب در خانواده هایی که اعضای اونها، مستعد تب یونجه، آسم و برخی حساسیتای غذایی هستن، بوجود میاد. مهم ترین عامل، ژنیه که کدگذاری فِلاگرین رو برعهده دارد. فلاگرین، پروتئینیه که در حفظ آب نقش داره و مسئولِ عملکردِ سدِ پوستیه. جهش در ژن فلاگرین، باعث خشکی پوست میشه که نتیجش، افزایش شدید احتمال ابتلا به این بیماریه. اگزما، مسری نیست. هیچ درمانی هم برای اون وجود نداره. روش های درمانی، هدفشون فقط از بین بردن نشانه های بیماری، کاهش دفعات عودت ها و جلوگیری از عفونت پوستیه. یه برنامه درمانی میتونه شامل این موارد باشه:  تغییر در سبک زندگی: حداقل یک بار در روز باید حمام کنین، اما نباید از صابون ها استفاده کنین، از لباس های نرم، پارچه های پشمی و عوامل آلرژی زا هم دوری کنین.  مراقبت از پوست: حین بهبودی، از مرطوب کننده هایی بر پایه روغن، و عاری از خوشبو کننده برای مرطوب نگه داشتن پوستتون، استفاده کنین.  داروها: زمان عودت بیماری، میتونین از داروهای ضد التهاب مثل کرم های استروئیدی استفاده کنین . اگه عفونت پوستی هم داشته باشین، ممکنه به آنتی بیوتیک ها هم نیاز بشه. در ادامه برخی دیگر از دلایل اگزمای کودکان آورده شده است: ژنتیک: اگزما می تواند ارثی باشد، به این معنی که می تواند از والدین به فرزندانشان منتقل شود. آلرژی: کودکان مبتلا به اگزما ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به آلرژی باشند و برخی آلرژن‌ها، مانند کنه‌های گرد و غبار یا غذاهای خاص، می‌توانند باعث تشدید اگزما شوند. محرک ها: برخی مواد شیمیایی، مانند موادی که در برخی صابون ها یا مواد شوینده یافت می شوند، می توانند پوست را تحریک کرده و باعث اگزما شوند. خشکی پوست: خشکی پوست می تواند عاملی برای ایجاد اگزما باشد، زیرا می تواند منجر به خارش و التهاب شود. عفونت ها: کودکان مبتلا به اگزما ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های پوستی باشند زیرا مانع پوستی آنها در معرض خطر است. تغییرات هورمونی: نوسانات هورمونی، مانند تغییراتی که در دوران بلوغ رخ می دهد، می تواند به اگزما کمک کند. استرس: استرس می تواند علائم اگزما را بدتر کند و باعث تشدید عود شود. آب و هوا: دماهای شدید یا تغییرات رطوبت می تواند بر روی پوست تأثیر بگذارد و باعث اگزما شود. رژیم غذایی: برخی غذاها ممکن است باعث اگزما در برخی از کودکان شود. اختلال در عملکرد سیستم ایمنی: عملکرد غیر طبیعی سیستم ایمنی ممکن است در ایجاد اگزما نقش داشته باشد. عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض برخی عوامل محیطی، مانند آلودگی یا دود تنباکو، می تواند در ایجاد اگزما نقش داشته باشد. میکروب های روی پوست: عدم تعادل میکروب های روی پوست، مانند کمبود باکتری های مفید، می تواند منجر به اگزما شود. سلامت روده: عدم تعادل باکتری های روده، که به نام دیس بیوز نیز شناخته می شود، با اگزما در برخی از کودکان مرتبط است. عدم تعادل هورمونی: عدم تعادل در برخی هورمون ها، مانند هورمون های تیروئید، می تواند به اگزما کمک کند. برخی داروها: برخی از داروها، مانند مسدودکننده های بتا یا مهارکننده های ACE، با اگزما در برخی از کودکان مرتبط هستند.