مرا مادرانه‌تر به آغوش بکش! درد درد درد می‌چکد از تمام وجودم... لب‌هایم را دوخته‌اند اما سکوتم... سکوتم را نوازش کن! با سکوتم حرف‌ بزن! سکوتم را گوش کن! و بعد؛ بگذار بخوابم... هزار سال دیگر بیدارم کن خواب مرحم است ولی برای دردهای عمیق شاید باید بمیریم... «سیامک عشقعلی»

پاسخ به

×