«علفزار» با شخصیت‌های زیاد و فضای شلوغش، چند قصه را به شکلی تودرتو روایت می‌کند؛ قصه‌هایی که قرار است درنهایت به انسجام و نتیجه‌ای معنادار منجر شوند. با توجه به حال و هوای فیلم طبیعی است که این قصه‌ها تلخ باشند و شخصیت‌ها اغلب آسیب‌دیده و آسیب‌پذیر و بزهکار و در یک کلمه مسئله‌دار باشند. حضور بازپرس در مقام قهرمانی که خیلی شبیه نمونه‌های مشابهش در سینمای ایران نیست، قرار است نخ تسبیح ماجراهای پراکنده فیلم باشد؛ بازپرسی که مشکل شخصی هم دارد و به‌عنوان شخصیت کاریزماتیک اثر قرار است تماشاگر همراه و هم‌نفس با او تا انتها و کشف حقیقت پیش برود. شخصیتی که مرد قانون است ولی درعین‌حال نوعی فردگرایی را هم به همراه دارد که از سنت این نوع فیلم‌ها می‌آید؛ از سنت فیلم‌های دادگاهی که در ایران زیاد ساخته نمی‌شود.در سلیس نیوز بخوانید:نقد و بررسی فیلم «علفزار»/تجربه‌ای مغتنم و متفاوت برای سینمای ایران d8%af%d9%88-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b9%d9%84%d9%81%d8%b2%d8%a7%d8%b1%d8%8c-%d8%b3%d8%a7%d8%ae%d8%aa%d9%87-%da%a9%d8%a7%d8%b8%d9%85-%d8%af%d8%a7/
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
