غزل 442 - حافظ - به جان او که نور دل شدی

غزل 442 - حافظ - به جان او که نور دل شدی

در غزل 442، حافظ به زیبایی و جلال عشق خدا اشاره می‌کند و ابراز می‌کند که عشق به خدا می‌تواند نور دل و روح انسان را برافروزاند. او با اشاره به جان او، اشاره به آن جانی می‌کند که به واسطه عشق به خدا، توانسته نور و شعاع الهی را در دل خود جای دهد و از این رو به عنوان نور دل شناخته شده است. این غزل نشان از عشق و انس با آفرینش دارد و تحسین عشق الهی را به تصویر می‌کشد.