‏━━━━━━━━━━━ میدوم به هر طرف، پا به پای زندگی میزنم به کوه و دشت، با عصای زندگی این منم که دَم به دَم، مثل غنچههای باغ گشته کشتهمردهی خندههای زندگی گوشِ جان سپردهام روز و شب به آسمان تا پرندگی کنم در هوای زندگی عشق، با صلابتش، روی عرشهی دلم میشود -خدای من!- ناخدای زندگی خستهام نمیکند روزمرّگیِ مرگ تا علاجِ خستگی هست چای زندگی ‏□ خواستم که این کتاب پُر شود، پُر از بهار گل اگر گذاشتم لابهلای زندگی... ‏━━━━━━━━━━━ ❏ #محمدرضا_سلیمی ✼ marziehrahimi

پاسخ به

×