غزل 471 - حافظ - ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

ز دلبرم که رساند نوازش ِ قلمی، کجاست پیک ِ صبا گر همی‌کند کَرمی، قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق، چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی، بیا که خرقه من گر چه رهن میکده‌هاست، ز مال وقف نبینی به نام من درمی، حدیث چون و چرا درد سر دهد ای دل، پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی!