تو را کسی که شد آیینه دار ، می فهمد
کسی که می کِشد از خود کنار می فهمد
نه هرکه از مِی و میخانه دَم زَنَد ،تنها_
_شراب را چشمانِ خُمار می فهمد
تویی که لحظه به لحظه دلت تَرک خورده ست!
سکوتِ خونینت را ، اَنار می فهمد
نه کوهسار_ نه دریا، قبول باید کرد_
کویرِ هجرت را، جویبار می فهمد
به یاد حضرت معشوق، سرفرازی را-
-سری که رفت به بالای دار می فهمد
حریفِ تو شبِ طوفانِ سرنوشت نشد
درختِ صبحِ تورا، ریشه دار می فهمد
مباش چشم به راهِ خزان و باور کن
تو را شکوفه شکوفه بهار می فهمد
عبورِ گمشده ی جاده های مِه زده را
نگاهِ پنجره ی انتظار می فهمد
پُر است حنجره ات از گلایه، بی تردید_
_فقط زبانِ دلت را، سه تار می فهمد.
#رضاحدادیان
ژانر:
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید ورود/عضویت
