در این سرای بی کسی اثری از استاد سایه هوشنگ ابتهاج

ادراین سرای بی کسی کسی به در نمی زند به دشت پُر ملالِ ما پرنده پَر نمی زند یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند نشسته امخ در انتظارِ این غبارِ بی سوار دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند گذرگهی ست پُر ستم که اندر او به غیرِ غم یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند دلِ خرابِ من دگر خراب تر نمی شود که خنجرِ غمت ازین خراب تر نمی زند چه چشمِ پاسخ است ازین دریچه های بسته ات؟ برو که هیچ کس ندا به گوشِ کر نمی زند نه سایه دارم و نه بر، بیفکنندم و سزاست اگر نه بر درختِ تر کسی تبر نمی زند استاد هوشنگ ابتهاج سایه با دکلمه آماتوری SHABAFTABISARD تو خونه با گوشی معمولی خونده و ظبط شده لایک نکن چون همه بلدن بزنن لا یک نظر بده که نظر برای فرهیختگان است با تشکر ARASH