روز کار (استاد علی صفایی حائری)

اینکه واقعا امروز روز کار است هیچ بحثی در این نیست دوره ما دوره شهوات و شبهات است و این هر دو عارضه ای است که به نسل جوان بیش از هرکس و پیش از هرکس می رسد این شبهات و این شهوات این مشکل نسلی است که شما می خواهید با آن کار کنید و ناچار از کار هستید و مسئولیت هم هستید نمی توانید بگویید که حالا به ما اجازه ندادند امکان نداریم نمی دانم ممکن است مشکل اجرایی [داشته باشد] یک صحبتی با بعضی از رفقا بود می گفتم مشکلات موضوع کار ما هستند نه مانع کار ما طبیب مشکلات یا مرض مانع کارش نیست به دلیل همین امراض و گستردگی آن هاباید بیشتر کار کند می خواهند به قول ما راه بدهند میخواهند راه ندهند اصلا انتظار کسی را تو نمی کشی تو برای اقدامات خودت برای انجام تکالیفت کاری نداری که به تو اجازه دادند یا نه تو را تشویق کردند یا به تو گفتند باریکلا یا نگفتند به تو مزد دادند یا شکر کردند لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا به ما نشان می دهد که در چه مرحله ای باید کار کنیم توقع مزد و سپاس را نداشته باشیم منتظر چوب و چماق هم باشیم قانون طبیعی کار است تو به حدی میرسی که مجبوری از مبدئی که به خاطر آن کار را گرفتی نیرو بگیری و استمداد کنی تا بتوانی به کارت برسی همان جمله ای که جمله خیلی لطیفی بود که حضرت راجع به یارانشان حضرت امیر ع می فرمودند أَيْنَ إِخْوَانِيَ تعبیر حضرت است (این تیکه رو میشه حذف کرد یا ننوشت) (موافقم حذف بشه) الَّذِينَ رَكِبُوا الطَّرِيقَ وَ مَضَوْا عَلَى الْحَقِّ کجا هستند برادران من که روی راه سوار شدند در راه منتظر مرکب نبودندمنتظر همراه نبودند رکبوا الطریق