سفال در باستان شناسي: عوامل موثر در تولید سفال

عوامل موثر در تولید سفال بسيار متفاوت و متنوع هستند: آب و هوا: متغیرهای زیست محیطی، دما، سرعت باد و رطوبت نسبی در خشک شدن سفال بسیار تأثیر می گذارد نوع آب و هوا و منابع یا به تحول سفالگری و رشد اولیۀ آن کمک می کند یا تحول آن را بسیار کند یا متوقف می کند و باستان شناس، با توجه به آب و هوای هر منطقه، می تواند نظر دهد که در آن منطقه سفالگری فصلی بوده یا تمام وقت، و اینکه در چه فصلی سفالگری امکان پذیر بوده است برنامه ریزی : سفالگری موفقیت آمیز نیازمند حل دو مشکل اساسی در جامعه است. نخست برنامه ربزی کارهای روزانۀ سفالگر به صورتی که سفالگری با دیگر فعالیتهای معیشتی تداخل پیدا نکند و دیگر حل مشکل در صورت تداخل برنامه ریزی با اختصاص تولید به یکی از جنس ها (زن یا مرد یا حتی هر دو). در جوامع با اقتصاد معیشتی کشاورزی ساکن در مناطق مرطوب، کشاورزی اهمیت اقتصادی می یابد و سفالگری به صورت تمام¬وقت تحول پیدا نمی کند. بر عکس در مناطق خشک که آبیاری بخشی از فعالیت کشاورزی است، افزایش جمعیت و تحول فناوری در کشاورزی (مانند خیش و بذر پرورشی، کانال کشی) ممکن است سبب تحول سفال از فنی خانه¬پیشه به حرفه ای تمام¬وقت شود، زیرا تحول این فناوری ها افزایش جمعیت را در پی دارد. از سوی دیگر، این مکانیزم پس¬خوراند، شامل افزایش کارهایی مانند نگهداری فرزندان بیشتر و ادارۀ محصولات فزایندۀ کشاورزی و نگهداری از حیوانات اهلی برای زنان در خانه خواهد شد به گونه ای که زنان دیگر نمی توانند به تولید سفال در خانه بپردازند. به همین دلیل، می توان گفت که به احتمال زیاد تحول سفالگری از یک حرفۀ زنانه و نیمه وقت به شغلی مردانه و تمام وقت کم و بیش همزمان با تحول جامعه های پیچیده کشاورزی و افزایش جمعیت در آنها شکل گرفت. معدن خاک آماده سازی خاک افزودنی ها گل ساخت ظروف سفالی چرخ کاری پوشش لعاب صیقل کاری (داغدار کردن) پخت