سخن نگو باران - شعر از آرمان پرناک

سخن نگو باران - شعر از آرمان پرناک

کنارِ پنجره از “کِی؟” سخن نگو باران ! ” چه شد چه شد؟ نکند وی …” | سخن نگو باران ! غرورِ پنجره را پیشِ چشمِ ما نشکن برای شیشه‌ی بی مِی سخن نگو باران ! بگو غروبِ نفسگیرِ جمعه نیست کنون از انتظار و دعا هِی سخن نگو باران ! صدای سازِ غم‌انگیزِ خانه می‌آید بساز و بیشتر از نِی سخن نگو باران ! همان که رفت، همان کوچه‌باغِ شادی بود برای تشنه‌ی لِی لِی سخن نگو باران ! … آرمان پرناک