احمد حسین زاده(درویش)

بجنگ خان مغول رفته است ابرویت به قلب لشکر اعراب میزند رویت به اتحاد عجیبی رسید مرد خدا نظر که کرد به سرخی غنچه مینویت چقدر حافظ و سعدی چقدر مولانا به اسمان به خدا میرسند از مویت برای گفتن حرفم که شعر کافی نیست کتاب های زیادی نوشته گیسویت دوچشمه ی ابدی روی صورتت داری که ساقی دو جهان کاسه اورد سویت چقدر محترمانه خدا به مردم گفت رسول های زیادی فدا کند کویت درخت کوچه ی مهتاب شعرها میگفت که عطر یاس وگلایل پراست از بویت احمد حسین زاده(درویش)