از لندن به ایران آمد تا برای آزادی بنویسد! محمدرضا حکیمی

بعضی از آدم‌ها انقدر وزنه سنگینی به حساب میان که وقتی از بین ما میرن، جای خالیشون به شدت احساس میشه. محمدرضا حکیمی یکی از اونا محسوب میشد. ایشون مجتهد، الهی‌دان، شاعر و نویسنده آثار دینی بود. حکیمی جزو منتقدین فلسفه صدرایی به حساب میومد و و آثاری هم در نقد الهیات صدرایی نوشت. اعتقاد داشت که عقل دینی، خودبنیاد هستش و برای شناخت معارف دین باید مستقل از فلسفه اندیشه کرد. روی همین حساب، از طریق مهمترین اثرش که مجموعه حدیثی «الحیاة» بود، تلاش کرد تا یه نظام فکری بر طبق احادیث شیعی بنا کنه. حکیمی در عرصه سیاسی و اجتماعی، عدالت محور و فقر ستیز بود و حکومت دینی‌ رو با معیار عدالت‌ورزی و اجرای عهدنامه مالک اشتر ارزش گذاری می‌کرد. برای همین به محمدرضا حکیمی، «فیلسوف عدالت» هم می‌گفتن. ما به شما پیشنهاد می‌کنیم تا آثار ایشون رو که معمولا با ادبیاتی حماسی نوشته شده مطالعه کنید و ازش بهره ببرین. روحشون شاد