بارداری با IVF

آی وی اف چیست؟ مخفف In Vitro Fertilization به معنی "بارور ساختن تخمک در آزمایشگاه" است. اولین بار این روش در سال 1978 انجام شد. لقاح ساده تخمک زن با اسپرم مرد در آزمایشگاه، آی وی اف است. پس از لقاح، جنین را تا مرحله‌ای معین در آزمایشگاه پرورش داده و سپس این جنین را از طریق گردن رحم (سرویکس) به رحم زن وارد می‌سازند. آی وی اف برای ناباروری به علل زیر استفاده می‌شود: اختلالات شدید لوله‌ای مانند هیدروسالپنکس، انسداد لوله‌ها و چسبندگی‌های شدید لگنی آندومتریوز نازایی توجیه نشده نازایی با علت مردانه اختلالات تخمک‌گذاری، کاهش رزرو تخمدانی و نازایی در ارتباط با سن آی وی اف شامل مراحل زیر است: الف: مرحله تحریک تخمدان‌ها پیش از انجام لقاح، برای به دست آوردن تخمک، برای خانم داروهای القای تخمک‌گذاری تجویز می‌شود و وضعیت فولیکول‌های تخمدان و رحم را بوسیله سونوگرافی و آزمایش خون بررسی می‌کنند. ب: مرحله جمع آوری تخمک - پس از تحریک مناسب تخمدان‌ها و تزریق داروی محرک تخمک‌گذاری (HCG) حدود 36 ساعت بعد زمان مناسب برای استخراج تخمک‌ها (اووسیت) است. - سوزن مخصوص را از (واژن) و سپس محوطه لگن گذرانده و به تخمدان‌ها می‌رسانند که این کار تحت کنترل سونوگرافی واژینال صورت می‌گیرد. در این مرحله برای از بین بردن درد از بیهوشی، تزریق مسکن یا آرام بخش وریدی استفاده می‌کنند. - پس از استخراج، آن‌ها را از نظر کیفیت و میزان بلوغ تخمک بررسی می‌کنند و بر حسب آن تخمک‌ها را به مدت زمان لازم در محیط آزمایشگاه نگه می‌دارند. ج: مرحله جمع آوری اسپرم همسر خانم در همان روز استخراج تخمک‌ها، باید نمونه اسپرم را در یک ظرف پلاستیک‌ استریل آماده کند. معمولا نمونه اسپرم را دو بار در آزمایشگاه شستشو داده و به این ترتیب کیفیت اسپرم‌ها را بهبود می‌بخشند و مثلا اسپرم‌های متحرک‌تر را برای لقاح استفاده می‌کنند. نهایتا اسپرم‌های با بالاترین کیفیت را برای لقاح استفاده می‌کنند. د: مرحله لقاح و کشت جنین به منظور انجام لقاح، اسپرم‌های با بهترین کیفیت را به تخمک‌های جمع‌آوری شده اضافه می‌کنند. معمولا تعداد صد هزار اسپرم به ازای هر تخمک استفاده می‌شود. حدود 12 تا 18 ساعت پس از انجام لقاح تخمک‌ها را ارزیابی می‌کنند و از باروری و وضعیت مناسب آن اطمینان حاصل می‌کنند.