حافظ - با یار آشنا سخن آشنا بگو

ای پیک ِ راستان، خبر ِ سَرو ِ ما بگو! احوال ِ گل به بلبل ِ دستان‌سرا بگو! بر این فقیر، نامه‌یِ آن محتشَم بخوان! با این گدا حکایت ِ آن پادشا بگو! ما محرمان ِ خلوت ِ اُنس ایم. غم مخور! با یار ِ آشنا، سخن ِ آشنا بگو! هرکس که گفت خاک ِ در ِ او نه توتیا ست گو این سخن معاینه در چشم ِ ما بگو! دل‌ها زِ دام ِ طُرّه چو بر خاک می‌فشاند، با آن غریب ِ ما چه گذشت از جفا؟ بگو! بر هم چو می‌زد آن سر ِ زلفین ِ مشک‌بار، با ما سَر ِ چه داشت؟ بگو ای صبا، بگو! گر دیگر ت بر آن در ِ دولت گذر بوَد، بعد از ادای خدمت و عرض ِ دعا، بگو: هر چند ما بَدیم، تو ما را بدان مگیر شاهانه ماجرا یِ گناه ِ گدا بگو. [] جان‌پرور است صحبت ِ ارباب ِ معرفت: رمزی برو بپرس و حدیثی بیا بگو! آن می که در سبو دل ِ صوفی به‌عشوه بُرد کیْ در قدح کرشمه کُنَد؟ ساقیا، بگو! صوفی که منع ِ ما زِ خرابات می‌کند گو در حضور ِ پیر ِ من این ماجرا بگو؟ [] حافظ! گر ت به مجلس ِ او راه می‌دهند می نوش و ترک ِ زرق برایِ خدا بگو! حافظ شیراز احمد شاملو سهیل قاسمی