نوروز فرخ آمد و نغز آمد و هژیر با طالع مبارک و با کوکب منیر ابر سیاه چون حبشی دایه ای شده ست باران چو شیر و لاله ستان کودکی بشیر گر شیرخواره لاله ستانست، پس چرا چون شیرخواره، بلبل کو برزند صفیر! صلصل به لحن زلزل وقت سپیده دم اشعار بونواس همی خواند و جریر بر بید، عندلیب زند، باغ شهریار برسرو، زندواف زند، ت فرامرز درزاده

پاسخ به

×