جرعه ای از زلال قرآن؛ سوره ی قمر https //www.namasha.com/farshid.akbari

سوره مبارکه قمر، آیات١٠تا١٢ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ(۱۰) فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ(۱۱) وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ(۱۲) تا آنکه به درگاه خدایش دعا کرد که من سخت مغلوب قوم شده‌ام تو مرا یاری فرما.(١٠) ما هم درهای آسمان گشودیم و سیلابی از آسمان فرو ریختیم.(١١) و در زمین چشمه‌ها جاری ساختیم تا آب آسمان و زمین با هم به طوفانی که مقدّر حتمی بود اجتماع یافت.(١٢)