نشانه های رایج خانواده های ناکارآمد

ترس: کودکان ممکن است به دلیل تنبیه بیش از حد برای اشتباهات جزئی نسبت به والدین خود ترس داشته باشند. همبستگی: والدین وابسته بیش از حد زندگی فرزندان خود را کنترل می کنند و معتقدند شادی آنها به آنها متکی است. این رابطه ناسالم می تواند مانع استقلال و رشد شخصی کودکان شود، زیرا آنها بیش از حد به تایید والدین متکی می شوند. غفلت: غفلت نوعی سوء استفاده است که در آن والدین در ارائه مراقبت های اولیه از فرزندان خود، مانند اطمینان از پاکیزگی یا کمک به انجام تکالیف، کوتاهی می کنند. این عدم توجه می تواند به شدت بر سلامت جسمی و روحی کودکان تأثیر بگذارد. سکوت: اختلال در ارتباطات در خانواده های ناکارآمد شایع است. اعضا اغلب خود را منزوی می‌کنند و از بحث‌های باز درباره احساسات یا تجربیات روزانه اجتناب می‌کنند. استفاده از رفتار خاموش به عنوان مجازات این موضوع را تشدید می کند. انزوا: خانواده های ناکارآمد تمایل دارند افراد خارجی را دور نگه دارند و محیطی را ایجاد می کنند که در آن مشکلات پنهان می مانند. والدین ممکن است نسبت به دیگران بی اعتمادی ایجاد کنند و کمک یا حمایت از منابع بیرونی را برای کودکان دشوار کنند.