بمب افکن هسته ای روسیه چطور کار می کند ؟
اینها بمب افکن های هسته ای روسیه هستند که در دوران شوروی ساخته شده اند، به ویژه Tu-95 و Tu-22M. یک درس تاریخی کوچک: در طول جنگ سرد، هواپیماهای آمریکایی، در درجه اول بمب افکن های B-52، نقش مهمی ایفا کردند و حداقل 12 هواپیما به نوبت پرواز می کردند، بنابراین تقریباً 24 ساعت در روز در هوا باقی می ماندند. در طول بحران موشکی کوبا، بمب افکن اصلی اتحاد جماهیر شوروی Tu-95 بود که در دهه 1950 طراحی شد و دارای قابلیت های محدودی بود. این امر منجر به رقابت تسلیحاتی بین دو ابرقدرت شد. در پاسخ، ایالات متحده لاکهید F-117 Nighthawk، B-1 Lancer و بمب افکن های رادارگریز B-2 Spirit که هواپیماهای میلیارد دلاری هستند را توسعه داد. پاسخ مسابقه تسلیحاتی Tu-160 بود که به عنوان قو سفید نیز شناخته می شود. سیستم تسلیحاتی TU 95 در مجموع 8 عدد KH-101 را می توان در زیر چهار دکل موشکی دوبل به اضافه 6 عدد kh-55 حمل کرد. موشک انداز دوار داخلی kh101 یک سلاح ایستاده دوربرد است. توسط این هواپیمای بمب افکن که بزرگتر است حمل و پرتاب می شود سنگین تر از kh-55 است اما طراحی مشابهی را با موتور کشویی حفظ می کند. از نظر خارجی شباهت هایی با موشک های کروز پرتاب AGM 158 ایر ایالات متحده دارد. اگرچه موشک روسی به طور قابل توجهی برد بیشتری دارد KH 101 به یک موشک هسته ای متعارف یا تاکتیکی مسلح است کلاهک و بسته به نسخه 3000 کیلومتر برد دارد وزن موشک 2200 تا 2400 کیلوگرم و حمل 400 تا 450 کیلوگرم
