شعری به عنوان شرح حال خود با عنوان «تا آموختن آموختم»
«....تا آموختم »چون دل، تنم فرسود تا آموختن آموختمآسان نبد، عمرم بشد تا سوختن آموختم دلهای سوزان و پریش، از نوگلان خوش نفسآنقدر سوزانده دلم، کافروختن آموختمبی مهری و جور و جفا از ناکسان روزگاردیدم، نگفتم با کسی، لب دوختن آموختمبرآخته تیغ جفا، برجای چتری از وفادیدم ولی مهر همه، برتوختن آموختماموختم من گنج زر، پاک از گنه، اندوختن گنج قناعت را به خود، اندوختن، آموختمبهر خرید گوهر علم و هنر، فضل و خردلذات عالم را سبک، بفروختن آموختمگفتم ببینید این همه زیب و فر هستی به چشماما به هر دو دیده‌ام، بردوختن آموختممن سوختم بهر شما تا ساختم فردایتان عمری‌ست من، با ساختن، هم سوختن آموختماین کسوت فاخر امیر، آسان نشد زیب تنمچون دل، تنم فرسود تا آموختن آموختمتقدیم به تمام معلمان راستین امیر لنگرودی معلمی شیفته دانایی و معرفت
