نقد شکل گرایی حقوقی

آیا نقش قاضی صرفا پایان دادن به اختلاف است ولو این که نتیجه رای زیان‌بار باشد، یا اجرای عدالت؟ اگر اجرای عدالت است، کدامیک از انواع عدالت؟ آیا می توان تطابق رای با ظاهر قانون را عین اجرای عدالت دانست؟ از پیش مشخص کردن خواسته های قابل طرح در محاکم در سامانه عدلیران، مبتنی کردن پرداخت کارانه قضات و کارکنان دفاتر شعب محاکم به تعداد آراء صادره در ماه که سبب: توجه افراطی قضات به اشکالات شکلی دعاوی و علاقه به رد شکلی دادخواستها و بی توجهی به اصل استماع دعاوی شده، از مظاهر شکل گرایی حقوقی است. شکل گرایی به دعاوی حقوقی محدود نیست و افراط و تفریط در موضوعات کیفری و بی توجهی به عدالت ترمیمی هم از نتایج زیان‌بار آن است. این در حالی است که قضات به عنوان مفسرین معتبر قانون، نقش بی بدیلی در پاسداشت عدالت اجتماعی (از جمله مالکیت عمومی، مالکیت خصوصی، ابزارهای تولید عدالت فضایی: شامل تغییر کاربری ها، ...) پیشگیری از وقوع جرم، اصلاح مجرمین، حفظ محیط زیست و عدالت میان نسلی دارند. اما با ملاحظه آراء صادره از حتی دیوان عالی کشور و دیوان عدالت اداری، سیطره و سایه شکل گرایی حقوقی بر نظام قضایی کشور قابل لمس است. تا جایی که به تعبیر یکی از نویسندگان، فروکاستن نقش قاضی به تطبیق ظاهر قانون با موضوع دعوا، منجر به مک دونالدی کردن عدالت شده است. #شکل_گرایی_حقوقی #عدالت_اجتماعی #عدالت_توزیعی #مالکیت_عمومی #مالکیت_خصوصی #ابزارهای_تولید #عدالت_فضایی #تغییر_کاربری #عدالت_ مک_دونالدی #قضاوت_مکانیکی #دموکراسی #کامن_لا #مداد_آبی #ماده_۵۵_شهرداری #تبصره۶ #اصل_استماع_دعاوی #عدالت_ترمیمی #مناقصه #تعدیل #مدیریت_ادعا #کمیسیون_ماده۵ #شهرسازی #طرح_تفصیلی #حقوق_بشر