کور

به دور از نور، درباره‌ی آنچه غیب انتخاب می‌کند و وجود طبیعی خود را محدود می‌کند. بدون روشنایی، به فهم تاریکی و ناآگاهی جامعه می‌پردازد و ناوردا آن را برملا می‌کند. با استفاده از رنج نور و سایه، معنای مخفی و پنهانی را برما می‌کند.